What is purity for a spiritual seeker?

What is purity for a spiritual seeker? Bhagavan lovingly inspires us today with never-to-forget examples so that we never forget it.

There should be both inner and outer purity. Bodily purity relates to the physical. It covers such cleansing acts as bathing, wearing clean clothes, eating pure food and the like. But mere external cleanliness without internal purity is of no value. Everyone, from the scholar to the common man, is concerned only about external cleanliness and not about the purity of the heart within. However pure the ingredients may be, if the vessel in which they are cooked is not clean, the food will be spoiled. For a man, his heart is the vessel, and he must see that it is kept pure and untainted. For the purification of the heart, everyone must undertake selfless service. Attachments and aversions which pollute the mind should be eschewed by concentrating on selfless service. It is only when the heart is pure that selfless service can be performed. Hence both bodily and mental purity are essential for a good devotee.
– Divine Discourse, Nov 20, 1990.

More than listening to a hundred lectures or delivering them to others, offering one act of genuine seva attracts the grace of God. – BABA

நமது சிந்தனைக்கு பகவான் ஸ்ரீ சத்ய சாயி பாபாவின் அமுதமொழி – ஏப்ரல் 04, 2024

‘சுத்தம்’ என்பது அகம், புறம் ஆகிய இரண்டின் தூய்மையாகும்.. தேக ரீதியான பரிசுத்தம், உலக சம்பந்தமானது. குளிப்பதன் மூலம் தேகத்தை பரிசுத்தமாக்கிக் கொள்வது, சுத்தமான ஆடைகளை அணிவது, உண்ணும் உணவு பரிசுத்தமானதாக இருக்கும் வகையில் பார்த்துக் கொள்வது, சமைப்பதிலும் பரிசுத்தத்தை வளர்த்துக் கொள்வது ஆகியவையே இவை. பாத்ர சுத்தி, பாக சுத்தி, பதார்த்த சுத்தி ஆகியவற்றை நாம் ஓரளவு கவனிக்க வேண்டும். அன்றாடம் மனிதன் அனுபவிக்கும் ஒவ்வொரு பொருளையும் பரிசுத்தமாக வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். பொருட்கள் மட்டுமல்லாது, நாம் கல்வி கற்கும்போது கூட நூல்களையும் பரிசுத்தமானதாக வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். இது பௌதீகமான பரிசுத்தம். இந்த பரிசுத்தங்கள் எத்தனை இருந்தாலும் அகத்தூய்மையே இல்லையென்றால், இவை பயனற்றவையே. பண்டிதர்கள் முதல் பாமரர்கள் வரை, இந்நாளில் புறத்தூய்மைக்காக பாடுபடுகிறார்களே தவிர, அகத்தூய்மைக்காக எம்மாத்திரமும் பாடுபடுவதே இல்லை. பாத்திரம் எவ்வளவுதான் பரிசுத்தமாகத் தேய்த்து வைக்கப்பட்டிருந்தாலும், அதில் ஈயம் பூசப்படவில்லை என்றால், அதில் சமைக்கப்படும் உணவு அனைத்தும் வீணாகி விடும். எனவே, இதயமெனும் பாத்திரத்தை பரிசுத்தமாக ஆக்கிக்கொள்வதே பிரதானமான ஆன்மிக சாதனையாகும். இதைப் பரிசுத்தமாக்கிக் கொள்வதற்கு, தன்னலமற்ற சேவையில் நாம் ஈடுபட வேண்டும். விருப்பு வெறுப்புக்களால், மனமும் புத்தியும் மாசடைந்து விடுகின்றன. இப்படிப்பட்ட அசுத்தமான மனதையும் புத்தியையும் தன்னலமற்ற சேவையினால் நாம் பரிசுத்தமாக்கிக் கொள்ள வேண்டும். மனமும் புத்தியும் பரிசுத்தமாக இருந்தால்தான் தன்னலமற்ற சேவையில் பங்கேற்க முடியும். மனமும் புத்தியும் அசுத்தமாக இருக்கும் போது, தான் செய்கின்ற எல்லா பணிகளும் அசுத்தமாக ஆகிவிடும். எனவே, உடல், மனம் ஆகியவற்றின் பரிசுத்தத்தை மனிதன் தன் பிரதான கடமையாகக் கருத வேண்டும்.

– தெய்வீக அருளுரை, நவம்பர் 20, 1990