සියලු බැතිමතුන් භගවාන් සමිඳුන්ගේ දිව්ය ආගමනය ඉමහත් බැතියෙන් යුතුව, තම තමන්ට ප්රිය ආකාරයට සමරන්නේ ඇයිද යන්න භගවාන් සමිඳුන් පැහැදිළි කර දේ. එලෙසම අපගේ මේ භක්තිවන්ත සැමරුම තුළින් භගවාන් සමිඳුන් බලාපොරොත්තු වන දේ කුමක්ද යන්නත් පැහැදිළි කර දේ.
ප්රේමයේ ප්රතිමුර්තිය: දිව්යත්වය තම විඥාණය තුළ ස්ථාපිත කර ගත් මානුෂ ස්වරූපයක් ලෙස ලොවට ආගමනය වන සියල්ලෝ දිව්ය ආගමනයන් වේ. ශ්රී රාම, ක්රිෂ්ණ, බුදුන් වහන්සේ සහ ක්රිස්තුස් වහන්සේගේ සුවිශේෂ වූ ලක්ෂණ මොනවාද? මේ උතුමන් අපි ගෞරවයෙන්, පුජනීයත්වයෙන් හා වන්දනීය ලෙස සමරන්නේ ඇයි? මේ උතුමන් තමන් දිව්යත්වය බව අවබෝධ කර ගත් ආගමනයන් වේ, මේ අවබෝධය නොමැති අය සාමාන්ය, පෘථග්ජන මිනිසුන් වේ. මේ සියලු උතුමන් තමන් ආත්මන් යන සත්යය අවබෝධ කරගත් අය වෙති. ඔබ තුළද මේ සත්යය විභව වුනද ඔබ ඒ සත්ය අමතක කර ඇති නිසා ඔබ මිනිසෙක් යන හැඟීම තුළ ජීවත් වේ. ඔබ සිහිනයක් දකින විට අවදිව සිටින විට ලැබුණු අනේකාකාර අත් දැකීම් නොපවත්නා සේම දේහයක් සහිතව උපත ලද ඔබ ආත්මන් යන සත්යය අමතක කර මායාමය අත් දැකීම් සත්යය ලෙස ගනී. දිව්යත්වය අවදිය, සිහින, හා තද නින්ද යන ත්රිත්ව අවස්ථාවලින් විනිර්මුක්ත හා කාලය, රික්තය, හා හේතුව යන සංකල්පයන්ද අදාළ නොවන ධර්මතාවකි. දිව්යත්වය අවබෝධ කර ගත් තැනැත්තා විවාදයකින් තොරවම ආගමනයක් සේ හැඳින්විය හැක. ඔබ දිවය ආගමනයක් ප්රකාශ කරන පණිවිඩය ඔබගේ ජීවනය සේ සලකා එම පණිවිඩය ඔබගේ හදවත තුළ සථාපිත කර ගන්නේ නම් එය ඔබ සැමරිය යුතු ජන්ම දිනයයි.
– Divine Discourse, Nov 23, 1972.
ප්රේමයේ බීජ හදවතෙහි රෝපණය කරන්න, එම පැල සේවා හා ආනන්දය නම් මිහිරි ඵල ලබා දෙන වෘක්ෂ වීමට ඉඩ හරින්න. ඒ මිහිරි ඵල සියල්ලන් හට බෙදා දෙන්න. ස්වාමි
Why is every devotee celebrating Bhagavan’s Advent with such devotional fervour and love, in their own ways? Bhagavan endearingly explains to us today His expectation for each and everyone of us.
Embodiments of Love! All who come embodied are Avatars, advent of Divine manifestations of God. What then is the special feature of Rama, Krishna, Buddha, and Christ? Why do we worship, adore and celebrate only these with reverence? The individuals that are in awareness are Avatars, individuals that are unaware are humans. They are aware of Atma which is the Truth. Because you have forgotten your true Self you lead lives with the feeling that you are human. As Divinity is in the Atma, the individuals with awareness are adored with the appellation of Avatars. Just like when you dream, you forget your many experiences during wakefulness, so too, having been born in this world with a body, you have forgotten the awareness of your Atmic nature and you have achievements in this dream world alone as your goal. As Divinity is beyond wakefulness, dream and sleep; beyond time, space and causation; a person with awareness of the divine nature can no doubt be proclaimed as an Avatar. Of what use is it to honour the Avatar and hold the day when the Avatar took human form as sacred? The message of the Avatar must be born, must become alive, must grow in you, in your heart; that is the birthday, you have to celebrate.
– Divine Discourse, Nov 23, 1972.
Plant the seeds of Love in your hearts, let them grow into trees of service and shower the sweet fruits of Ananda. Share the Ananda with all. That is the proper way to celebrate the Birthday. – BABA
நமது சிந்தனைக்கு பகவான் ஸ்ரீ சத்ய சாயி பாபாவின் அமுதமொழி – நவம்பர் 23, 2023
ப்ரேமையின் திருவடிவங்களே! தேகத்தைத் தாங்கியுள்ள ஒவ்வொரு மனிதனும் அவதாரத்தின் ஸ்வரூபமே. ஆனால் அனைவருமே இத்தனை அவதார ஸ்வரூபங்களாக இருக்கும்போது, ராமர், கிருஷ்ணர், புத்தர், கிறிஸ்து ஆகியோரின் சிறப்பு என்ன? இவர்களை மட்டும் பிரத்யேகமாக ஏன் ஆராதிக்கிறோம், போற்றுகிறோம், பயபக்தியுடன் கொண்டாடுகிறோம் என்று நீங்கள் எண்ணக் கூடும். அவதாரம் எனப்படுபவர்கள் மெய்யுணர்வில் ஆழ்ந்திருப்பவர்கள்; மெய்யுணர்வில் இருப்பவர்கள் அவதாரங்கள், மெய்யுணர்வு இல்லாதவர்கள் மனிதர்கள். நீங்கள் உங்கள் மெய்யுணர்வை மறந்துவிட்டதால், நீங்கள் ஒரு மனிதர் என்ற உணர்வுடன் வாழ்க்கையை நடத்துகிறீர்கள். தெய்வத்துவம் என்பது விழிப்புணர்வைக் கொண்டிருப்பது, அதாவது ஆத்ம லட்சியத்தில் ஆழ்ந்திருப்பவர்கள் என்பதால் அவர்கள் அவதாரங்கள் எனப் போற்றப்படுகிறார்கள். விழிப்பு நிலையில் நீங்கள் இத்தனை விதமாக அனுபவித்த அனுபவங்களை, எப்படி கனவு நிலையில் நீங்கள் மறந்து போகிறீர்களோ, அதைப் போலவே, இந்த உலகத்தில் தேகத்தைத் தாங்கி வந்ததால், ஆத்ம தத்துவம் எனும் விழிப்பு நிலையை மறந்துபோய், வெறும் கனவைப் போன்ற இந்த உலகத்தை மட்டுமே உங்கள் குறிக்கோளாகக் கொண்டு, நீங்கள் மனிதர்கள் என்ற பிறவிப்பயனை அடைந்துவிட்டோம் என்று எண்ணுகிறீர்கள். ஆனால் தெய்வத்துவம் என்பது விழிப்பு, கனவு, ஆழ்ந்த உறக்க நிலை ஆகியவற்றைக் கடந்தது என்பதாலும், தேச கால பாத்திரங்களுக்கு அப்பாற்பட்டது என்பதாலும், அதனை அவதார தத்துவம் என்று சொல்வதில் ஐயம் ஏதுமில்லை. அவதாரத்தைப் போற்றுவதாலும், மானிட வடிவம் தாங்கி அவதரித்த நாளைப் புனிதமானதாகக் கொண்டாடுவதாலும் என்ன பயன்? அவதாரத்தின் போதனை உங்களுள் உயிர் பெற வேண்டும், உங்களுள் பிறந்து உங்கள் இதயத்தில் வளர வேண்டும்; அதுதான் நீங்கள் கொண்டாட வேண்டிய பிறந்த நாளாகும்.
– தெய்வீக அருளுரை, நவம்பர் 23, 1972
