අපගේ ජිවිතයේ පරමාර්ථය හා සත්ය සතුට කුමක්ද යන්න පිළිබඳ දැනගෙන එදිනෙදා ජීවිතය තුළට මේ දැනුම ගෙන එන්නේ කෙසේද යන්න භගවාන් සමිඳුන් මෙසේ පැහැදිළි කරති.
තමන්ට දායාද වී ඇති දිව්යත්වය සහ සත්යය මත පදනම් වූ ජීවිතය මිනිසා මුහුණ දෙන කරදර හා සිත් තැවුල් වලින් සමන්විත ප්රවාහයන්ගෙන් මිදිය හැකි එකම මාර්ගයයි. තමන්ගේ සත්ය ස්වභාවය වන මේ දිව්යත්වය පිලිබඳ දැනුමෙන් ඔබගේ ජීවිතය සංතුෂ්ටිය දායාද වුන, ඵලදායී බැවින් පිරුණු දිවියක් වන අතර එසේ නොමැති කල ජීවිතය අරුතක් නොමැති සංකල්පයක් බවට පත් වේ. සියලු මිනිසුන් යන මේ “උතුම් වන්දනා ගමනේ” අවසානය නොදන්නා මිනිසා වැරදි මාවත් තෝරා ගෙන අභාග්යය වෙත පියමං කරයි. මිනිසාට සන්තුෂ්ටිය ලැබිය හැකි ප්රභවය ඔහු තුළම විභව වන බව නොදත් මිනිසා බාහිරයේ ඇති අසාර ප්රභවයන් පසු පස ගොස් අතරමං වේ. ඔබ ආහාරයක් පිසගන්නා විට අවශ්ය සහල්, පරිප්පු, ලුණු, කුළු බඩු, හා එළවලු ආදී දේ තිබුනද උදුනේ ගින්දර නොමැති නම් රසවත් ආහාරයක් සකයා ගත නොහේ! එමෙන්ම ඔබගේ ජිවිතයේ ඥානය නොහොත් ඔබගේ සත්ය ස්වභාවය වන දිව්යත්වයේ රළ පහර නොමැති කල බාහිර ලෝකයෙන් ලබනා අත් දැකීම් රසවත්, අරෝග්යය හා සංතුෂ්ටිය ප්රදානය කරන දේ බවට පත් නොවේ. එම සතුට ආනන්දය වේ, ඔබව උද්ධාරණය කරවන, ආලෝකවත් කරන, හා ඵලදායී බව උදා කරන ප්රභවයක් වේ.
– Divine Discourse, Mar 16, 1966.
වර්තමාන ජීවිතය”පරාප්රාප්ති” නොහොත් ගමනේ අවසානය වන නිත්ය ආනන්දය කරා යාම සඳහා උපයෝගී වන්නේය. ස්වාමි
What is the goal of our life and what is real joy? Bhagawan lovingly reminds us today on the importance of knowing the truth and experiencing it in daily living.
Recognition of one’s innate divinity and regulation of daily life in accordance with that truth are the guiding stars for those caught in the currents and cross currents of strife and struggle. Without Atmajnana (knowledge of the Self), life becomes a meaningless farce, a mockery! It’s the acquisition of that awareness which makes life earnest, sweet and fruitful. Man’s not aware of the grand goal of his pilgrimage. He’s straying into wrong roads which lead him towards disaster. He puts his faith in things outside himself and plans to derive joy, from and through them. He doesn’t know that all joys spring only from the spring that’s inside him; he invests on outer things with his own joy drawn from inside himself; he envelopes outer things with his own joy and then, experiences it as though from that other thing! When you prepare a meal, you may have with you all materials needed: rice, dal, salt, spices, and vegetables. But, unless you have fire in the hearth, you cannot get an edible meal! So too with life, Jnana (of your own reality, as just a wave of the ocean of divinity) is the fire which makes the experience of material world and external activities edible, tasty, assimilable, health-granting and joy-giving. That joy is Anandam; it is uplifting, illuminating, and constructive!
– Divine Discourse, Mar 16, 1966.
Life ‘here’ (Iha-nivasam) is for the sake of reaching ‘there’ (Para-prapthi). – BABA
நமது சிந்தனைக்கு பகவான் ஸ்ரீ சத்ய சாயி பாபாவின் அமுதமொழி – செப்டம்பர் 27, 2023
ஒருவர் தன்னுள் உறையும் தெய்வத்தை உணர்வது, அந்த சத்தியத்திற்கு ஏற்றவாறு தன்னுடைய அன்றாட வாழ்க்கையை நெறிப்படுத்துவது – இவையிரண்டும் வாழ்க்கைப் போராட்டங்களில் சிக்கித் தவிப்பவர்களுக்கு வழிகாட்டும் நட்சத்திரங்களாக விளங்குகின்றன. ஆத்மஞானம் இன்றி, வாழ்க்கை ஒரு அர்த்தமற்ற கேலிக்கூத்தாகவும், ஏளனத்துக்குரியதாகவும் ஆகிவிடுகிறது. இந்த விழிப்புணர்வைப் பெறுவது, வாழ்க்கையை ஆத்மார்த்தமானதாகவும், இனிமையானதாகவும், பயனுள்ளதாகவும் ஆக்குகிறது. மனிதன் தனது புனிதப் பயணத்தின் மகத்தான இலக்கை அறியவில்லை. அவன் தவறான பாதைகளில் செல்வதால் அது அவனை பேரழிவிற்கு இட்டுச் செல்கிறது. அவன் தனக்கு வெளியே உள்ள விஷயங்களில் நம்பிக்கை வைத்து, அவற்றிலிருந்தும், அவற்றின் மூலமாகவும் சந்தோஷத்தைப் பெறத் திட்டமிடுகிறான். எல்லா சந்தோஷங்களும் தனக்குள் இருக்கும் ஆனந்த ஊற்றிலிருந்துதான் எழுகின்றன என்பதை அவன் அறியவில்லை; அவன் தன்னுள் இருந்து வெளிப்பட்ட மகிழ்ச்சியைத்தான் புறப்பொருட்களின் மீது வைக்கிறான்; அவன் தன்னுடைய சந்தோஷத்தையே புற விஷயங்களின் மீது போர்த்தி, பின்னர் அவற்றிலிருந்துதான் அதை அனுபவிப்பதாக நினைக்கிறான்! நீங்கள் சமையல் செய்ய முற்படும்போது, அதற்குத் தேவையான அரிசி, பருப்பு, உப்பு, மசாலா, காய்கறிகள் ஆகியவை உங்களிடம் இருக்கலாம். ஆனால் அடுப்பில் நெருப்பு இல்லை என்றால் ருசியான உணவை சமைக்க முடியாது! அதைப் போலவே, அருட்பெருங்கடலின் அலை எனும் மெய்யுணர்வாகிய ஞானமே நெருப்பாகும். இந்த நெருப்பே பொருள் சார்ந்த உலகம் மற்றும் அதன் செயல்பாடுகள் ஆகியவற்றின் அனுபவத்தை நாம் ஏற்கத்தக்கதாக, ருசிகரமானதாக, செரிக்கக்கூடியதாக, ஆரோக்கியத்தையும் சந்தோஷத்தையும் அளிக்கக் கூடியதாக மாற்றுகிறது. அந்த சந்தோஷமே ஆனந்தம்; அதுவே மேம்படுத்துவதும், ஒளியூட்டுவதும், ஆக்கப்பூர்வமானதும் ஆகும்!
– தெய்வீக அருளுரை, மார்ச் 16,1966
