Is worship and duty two different activities?

Is worship and duty two different activities? Bhagawan clearly explains today, giving the example of a great devotee of the Lord.

The satwik (the pure and good), love all as embodiments of God and engage themselves in humble service. Pundalika was one such. He was massaging the feet of his old mother when God appeared before him! He did not interrupt the service, for he was serving the same God, in his mother! Tukaram declared to Pundalika that it was God who manifested before him, but Pundalika did not waver. He asked God to wait for a while until he had finished the service of the God he had started serving. The prompting inside man to love his mother is an expression of the Divine Nature in him. If there was no spark of the Divine in man, he would not have loved at all. A person who loves is a theist, whether he goes to a temple or church, or not. Pundalika was not guilty of sacrilege, for he was actually worshipping God in His most accessible Form – his mother. You have to proceed from the known to the unknown!

– Divine Discourse, May 24, 1967.
God showers His grace on those who make their parents happy. – BABA

நமது சிந்தனைக்கு பகவான் ஸ்ரீ சத்ய சாயி பாபாவின் அமுதமொழி – ஜனவரி 22, 2024

சாத்விக குணம் படைத்தவர்கள், அனைவரையும் இறைவனின் திருவடிவாகக் கருதி நேசித்து, தங்களைப் பணிவான சேவையில் ஈடுபடுத்திக் கொள்வார்கள். அப்படிப்பட்டவர்களுள் புண்டலிகனும் ஒருவன். புண்டலிகன் தன்னுடைய வயதான தாய்க்கு பாதசேவை செய்து கொண்டிருந்தபோது இறைவன் அவன் முன் தோன்றினான். ஆயினும் அவன் தனது சேவையை நிறுத்தவில்லை, ஏனெனில் புண்டலிகன் தன் தாயினுள் இருக்கும் அதே இறைவனுக்குத் தான் சேவை செய்து கொண்டிருந்தான்! துக்காராம் புண்டலிகனிடம், “உனக்கு முன் தோன்றி இருப்பது இறைவனே!” என்று சொல்லிய போதும்கூட புண்டலிகன் அசைந்து கொடுக்கவில்லை. தன் தாய்க்கு செய்து கொண்டிருந்த அரும்சேவை முடியும்வரை சற்று காத்திருக்குமாறு அவன் இறைவனை வேண்டிக் கொண்டான். தன் தாயை நேசிக்குமாறு மனிதனைத் தூண்டுவது அவனில் உள்ள தெய்வத்துவத்தின் வெளிப்பாடே. மனிதனுள் தெய்வத்தின் பொறி இல்லையென்றால், அவன் நேசித்தே இருக்க மாட்டான்! ஒருவன் கோவிலுக்கோ, தேவாலயத்திற்கோ சென்றாலும் செல்லாவிட்டாலும், நேசிக்கும் இயல்பு கொண்டிருந்தால் அவன் ஆஸ்திகன் தான்! இறைவனைக் காத்திருக்கும்படி வேண்டிக்கொண்டதால், புண்டலிகன் எந்த தெய்வ நிந்தனைக்கும் ஆளாகவில்லை; ஏனென்றால் அவன் மிகவும் எளிதில் அணுகக்கூடிய இறைவடிவில் இருக்கும் தன் தாயைத்தான் ஆராதித்துக் கொண்டிருந்தான். தெரிந்த ஒன்றிலிருந்து தான் தெரியாத ஒன்றை உணர்ந்தறிவதற்கு நீங்கள் முற்பட வேண்டும்.

– தெய்வீக அருளுரை, மே 24, 1967