How can we cultivate detachment by understanding the source of attachment?

How can we cultivate detachment by understanding the source of attachment? Bhagawan lovingly articulates for us today with a simple illustration!

A little reflection will give the attitude necessary to develop detachment. You have a house in the city; you lived in it for some years; you call it yours and are proud of it; you protest angrily when a poster is pasted on its walls; you took great care to see that it’s comfortable, charming, and impressive. Then one day you sell it. It’s no longer the object of your attachment! Even when lightning strikes it, you aren’t disturbed. Now, the fields you purchased with the sale proceeds become yours and they attract all your attachments! When flood waters invade those fields, you are very concerned and run everywhere trying to save them from harm! Next, you sell them and call the money yours; put it in a bank and you become attached to it! The money you gave the bank may be loaned by them to someone you don’t like, but you don’t care. Now what exactly is yours? To which were you attached so deeply? The house, fields, money? To none of these things. You were attached to prestige, comfort, show, greed: things that arose in your mind as desire, as urges; to your own ego, basically. That was the thing which induced you to claim these things, one after the other, as yours!
– Divine Discourse, Mar 27, 1966.

Where there is no attachment, there is no fear. – BABA

நமது சிந்தனைக்கு பகவான் ஸ்ரீ சத்ய சாயி பாபாவின் அமுதமொழி – பிப்ரவரி 07, 2024

சற்று ஆழ்ந்து சிந்தித்துப் பார்ப்பது பற்றின்மையை வளர்த்துக் கொள்ளத் தேவையான மனப்பான்மையை அளிக்கும். உதாரணத்திற்கு, உங்களுக்கு நகரில் ஒரு வீடு இருக்கிறது; நீங்கள் அதில் சில ஆண்டுகள் வாழ்ந்தீர்கள்; நீங்கள் அதை உங்களுடையது என்று சொல்லிப் பெருமைப்படுகிறீர்கள்; அதன் சுவர்களில் ஒரு சுவரொட்டி ஒட்டப்பட்டால் நீங்கள் கோபத்துடன் எதிர்க்கிறீர்கள்; அதை வசதியாகவும், நேர்த்தியாகவும், அழகாகவும் வைத்துக் கொள்வதில் நீங்கள் மிகுந்த கவனம் செலுத்துகிறீர்கள். பிறகு ஒரு நாள் நீங்கள் அதை விற்று விடுகிறீர்கள். இப்போது அதன் மீது நீங்கள் எந்தப் பற்றுதலும் கொள்வதற்கு வாய்ப்பில்லை! அதன் மீது இடி விழுந்தாலும் நீங்கள் கவலைப்படுவதில்லை. இப்போது, வீட்டை விற்றுப் பெற்ற பணத்தைக் கொண்டு நீங்கள் வாங்கிய வயல்கள் உங்களுடையதாக ஆகின்றன; இப்போது உங்களுடைய பற்றுதல்கள் அனைத்தையும் அவை ஈர்க்கின்றன! வெள்ள நீர் அந்த வயல்களைச் சூழ்ந்துவிட்டால் நீங்கள் மிகுந்த கவலையுடன், அங்குமிங்கும் ஓடி அவற்றைக் காப்பாற்ற முயற்சிக்கிறீர்கள்! பின்னர், நீங்கள் அவற்றை விற்றுவிட்டு, அந்தப் பணத்தை உங்களுடையது என்று கூறிக்கொள்கிறீர்கள்; அதை ஒரு வங்கியில் போட்டுவிட்டு, அதன் மீது பற்றுதல் வைக்கிறீர்கள்! நீங்கள் வங்கியில் சேமித்து வைத்த பணத்தை நீங்கள் விரும்பாத ஒருவருக்கு அவர்கள் கடனாகக் கொடுக்கலாம்; ஆனால் அதைப் பற்றி உங்களுக்குக் கவலை இல்லை. இப்போது எது உங்களுடையது? எவற்றின் மீது ஆழ்ந்த பற்றுதல் கொண்டிருக்கிறீர்கள்? வீடா, வயல்களா, பணமா? இவை எதுவுமே அல்ல. உங்கள் மனதில், ஆசையாக, தூண்டுதல்களாக எழுந்த கௌரவம், சௌகரியம், படாடோபம், பேராசை போன்ற விஷயங்களின் மீது; அதாவது, அடிப்படையில் உங்கள் அகந்தையின் மீது பற்றுதல் வைத்திருக்கிறீர்கள். அதுதான் இவற்றை எல்லாம் ஒன்றன்பின் ஒன்றாக உங்களுடையது என்று உரிமை கொண்டாட உங்களைத் தூண்டியுள்ளது!

– தெய்வீக அருளுரை, மார்ச் 27, 1966