What pollutes the intellect and clouds our true nature?

What pollutes the intellect and clouds our true nature? Bhagawan endearingly explains to us today.

If people today indulge in meaningless and impure activities, it means that they are wasting their Divine gifts. Before undertaking any action, one should utter the prayer: “May my actions be holy. May my speech be helpful to others and not cause any pain to them. May all my thoughts be sacred, godly and purposeful.” The rulers and people in ancient days used to sanctify their lives by such prayerful actions. Two things are vital in a man’s life: Satya (Truth) and Rita (Unity in thought, word and deed). In most people today, this triple unity is absent. One reason for this is that people have allowed their intellect to be polluted, as in the case of a lamp in which the chimney is covered by soot from the flame inside and dust from outside. The light from the lamp will be effulgent if the soot inside and the dust outside are removed. In the case of the Buddhi (intellect), the soot comes from Ahamkara (ego) and the dust from Mamakara (mine-ness). These two reduce the effulgence of the intellect. They have to be removed to make the Buddhi shed its light fully.
– Divine Discourse, Oct 05, 1992.

When the wind of love blows away the clouds of desire in the heart, the ego and possessiveness are driven out and the effulgence of the Atma within is revealed in all its glory.  – BABA

நமது சிந்தனைக்கு பகவான் ஶ்ரீ சத்ய சாயி பாபாவின் அமுதமொழி – அக்டோபர் 21, 2023

இந்நாளில் நாம் கர்மத்தை வீண் கர்மங்களாக ஆற்றுகின்றோம் என்றால் நாம் ஈஸ்வரனையே வீணடிக்கிறோம் என்பதாகும். எந்த கர்மாவையும் ஆரம்பிப்பதற்கு முன்பாகவே “நான் செய்ய இருக்கும் கர்மம் அனைத்தும் பவித்திரமானதாக இருக்க வேண்டும்; நான் பேச இருக்கும் வார்த்தைகள் அனைத்தும் கூட பரோபகார சம்பந்தமானதாகவும், பிறருக்கு வேதனை அளிக்காததாகவும் இருக்க வேண்டும்; என்னுடைய சிந்தனைகள் அனைத்தும் பவித்ரமானதாகவும், திவ்யமானதாகவும், பயனளிப்பதாகவும் இருக்க வேண்டும்,” என்று பிரார்த்திக்க வேண்டும். பண்டைய கால அரசர்களும், மக்களும் இப்படிப்பட்ட பிரார்த்தனைகளின் மூலம், மனம், வாக்கு, காயம் ஆகியவற்றை ஏகத்துவமடையச் செய்து, திரிகரண சுத்திக்காக தங்களுடைய வாழ்க்கையை அர்ப்பணித்தார்கள். மனிதன் பிரதானமாக சம்பாதிக்க வேண்டியது ருதம், சத்தியம் ஆகிய இரண்டே. ருதம் என்றால், மனம், வாக்கு, காயம் ஆகிய மூன்றும் ஏகத்துவமாக இருக்க வேண்டும். இன்று மனிதர்களிடம் இந்த ருதம் முற்றிலுமாக அழிந்துவிட்டது. இப்படி ருதம் இவ்வாறு இருப்பதற்கு ஒரு மூலகாரணம் உள்ளது. சிம்னி விளக்கு கண்ணாடியின் உட்புறம் புகைபடிந்தும், வெளிப்புறம் தூசிபடிந்தும் இருப்பதைப் போல, புத்தி பவித்திரமானதாக இருந்தாலும் மனிதர்கள் இதில் சற்று மாசு படிய அனுமதித்து விட்டார்கள். சிம்னியின் உட்புறம் இருக்கும் புகையையும், வெளிப்புறம் இருக்கும் தூசியையும் நீக்கி விட்டால், உள்ளிருக்கும் ஜோதி பிரகாசமாக இருக்கும். புத்தியைப் பொறுத்த வரை, ‘நான்’ என்ற அகங்காரமே புகை போன்றது, ‘எனது’ என்ற மமகாரமே தூசி போன்றது. இவை இரண்டும் அந்த ஜோதியின் பிரகாசத்தைக் குறைத்து விடுகின்றன. என்று மனிதன் இந்த அகங்காரம் என்ற புகையையும், மமகாரம் என்ற தூசியையும் துடைத்து தூய்மைப்படுத்துகிறானோ அன்றே திவ்யமான புத்தி தத்துவம் முழுமையாகப் பிரகாசிக்கும்.

– தெய்வீக அருளுரை, அக்டோபர் 5, 1992