අප අපගේ ජීවිතය පාලනය කර ගැනීම සඳහා උත්සුක විය යුත්තේ ඇයිද යන්න භගවාන් සමිඳුන් සරල ලෙස පැහැදිළි කරන්නේ සරල උපහැරනයක්ද සමගිනි.
වර්තමාන භාරතය ප්රයෝජනවත් දේ පසු පස නොව ඉන්ද්රියන් ප්රිය කරන දේ පසුපස හඹා යයි. මේ අසාර හඹා යාම නිසාම පීඩාව හා අතෘප්තිමත් බව අපට දායාද වී ඇත. භාරතීය සංස්කෘතිය අගය කළේ දුෂ්කර වුවත් ප්රයෝජනවත් දේ කරා යන ගමනයි. එනමුත් වත්මන් ජනයා අගය කරන්නේ පසිඳුරන් පිනවීම, බාහිර මනඃකල්පිත, මිරිඟු, හා අනියත දේ ජිවිතයේ පදනම කර ගැනීමයි. භාරතීය සංස්කෘතිය උපදෙස් දෙන්නේ ඉන්ද්රියන්ට යටත් වීම නොව ඉන්ද්රියන් දමනය කිරීමටයි. මෝටර් රථයක් ක්රියාත්මක වන්නේ, පාලනය වන්නේ එතුළ ඇති සුක්කානමෙන් වේ. බාහිරයේ ඇති රෝද එවිට ක්රියාත්මක වේ. එමෙන්ම මිනිසාද බාහිර ලෝකයේ ඇති විවිධාකාර අරමුණු වලින් පාලනය නොවී මනස එක් අරමුණක තබාගෙන සංයමය, සරල බව,හා නිහතමානි බව වඩවා ගත යුතු වේ. කලබලකාරී බව, සංකීර්ණ බව, හා උඩඟු කමින් මිදෙන්න. දිනකට ඇති පැය විසි හතරෙන් පැය හයක් අදායම් මාර්ග සහ වියදම් සඳහාත්, පැය හයක් දෙවියන් ස්මරණය කිරීම සඳහාත්, පැය හයක් අනුනට සේවා කිරීම සඳහාත් ඉතිරි පැය හය නිදා ගැනීම සඳහාත් වැය කරන්න.
– Divine Discourse, Mar 16, 1966.
ඉනිමග ඔබට නැගීමට අවශ්ය උස තරමට උස් විය යුතු වේ. එසේම සාධනාවන් ඔබගේ ඉලක්කය සපුරා ගන්නා තුරු ක්රියාත්මක විය යුතු වේ. ස්වාමි.
Why should we strive to have better control over our own lives? Bhagawan lovingly and clearly explains with a simple illustration!
Now this country is pursuing priya (pleasant) instead of hita (beneficial) and that is the reason for all this distress and discontent. Indian Culture has always emphasised the hard way, the beneficial way; but, people are now after cultures that cater to the senses – the outer, external, frill and fancies, the mirages and the momentaries! Indian culture advises the control of the senses, not catering to them! The car is driven by means of a wheel which is inside it; when that wheel is turned, the outer wheels move. So also, the inner wheel has to be turned in man, so that he may progress. Trying to move the outer wheels is a sign of ignorance; it is a waste of precious energy. Inner concentration is to be developed in preference to outer distraction. Cultivate quietness, simplicity, and humility, instead of noise, complexity, and conceit. Of the twenty-four hours which comprise a day, use six for earning and spending, six for contemplation of God, six for sleep and six for service to others. You are now spending not even five minutes in the contemplation of God and you are not ashamed. What a tragedy!
– Divine Discourse, Mar 16, 1966.
The ladder must be as tall as the height you want to reach; your sadhana too must continue until the goal is attained! – Sri Sathya Sai Baba
நமது சிந்தனைக்கு பகவான் ஸ்ரீ சத்ய சாயி பாபாவின் அமுதமொழி – பிப்ரவரி 21, 2024
இன்று இந்த தேசம், நன்மை பயக்கும் ‘ஹிதமான வழி’க்குப் பதிலாக ‘பிரியமான வழி’யின் பின்னே சென்று கொண்டிருக்கிறது. அதுவே இந்த துயரம் அனைத்திற்கும் அதிருப்திக்கும் காரணமாகும். பாரதீய கலாச்சாரம் எப்போதும் கடினமான, நன்மை பயக்கும் வழியையே வலியுறுத்துகிறது; ஆனால் மனிதர்கள் இன்று, மேம்போக்கான, புறம்பான, வெற்றுப் பகட்டான, கானல்நீரைப் போன்ற, புலன்களுக்குத் தீனி போடும் கலாச்சாரங்களின் பின்னே அலைகின்றனர்! பாரதீய கலாச்சாரம் புலனடக்கத்தை அறிவுறுத்துகிறதே அன்றி, அவற்றிற்குத் தீனி போடுவதை அல்ல. ஒரு கார், அதனுள்ளே இருக்கும் ஸ்டீயரிங் வீலின் மூலமாக இயக்கப்படுகிறது; உள்ளே ஸ்டீயரிங் வீல் திருப்பப்படும்போது, வெளியில் உள்ள சக்கரங்கள் திரும்புகின்றன. அதேபோல, மனிதன் முன்னேறுவதற்கு தனது அகத்திலுள்ள சக்கரத்தைத் திருப்ப வேண்டும். அவ்வாறில்லாமல் வெளியில் உள்ள சக்கரங்களைத் திருப்ப முயல்வது அறியாமையின் அடையாளம் மட்டுமல்ல, விலைமதிப்பற்ற சக்தியையும் விரயம் செய்வதாகும்! புறத்தில் கவனத்தைச் சிதறவிடாமல் அக ஒருமுனைப்பை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும். இரைச்சல், படாடோபம், தற்பெருமை ஆகியவற்றிற்குப் பதிலாக, அமைதி, எளிமை, பணிவு ஆகியவற்றை வளர்த்துக் கொள்ளுங்கள். ஒரு நாளின் 24 மணி நேரத்தில், 6 மணி நேரத்தை பொருள் ஈட்டுவதற்கும் செலவழிப்பதற்கும், 6 மணி நேரத்தை இறைவனை ஸ்மரணை செய்வதற்கும், 6 மணி நேரத்தை உறங்குவதற்கும், 6 மணி நேரத்தை பிறருக்குச் சேவை செய்வதற்கும் பயன்படுத்துங்கள். உண்மையில் நீங்கள் இறைவனை ஸ்மரணை செய்வதற்காக ஐந்து நிமிடம் கூட செலவிடுவதில்லை; அதற்காக நீங்கள் வெட்கப்படுவதும் இல்லை. என்ன ஒரு அவலநிலை இது!
– தெய்வீக அருளுரை, மார்ச் 16,1966
