How should our march towards the goal be?

Three types of devotion: (1) The bird method where, like a bird swooping down the ripe fruit on the tree, the devotee is too impatient and, by that very impatience, loses the fruit, which falls off from his hold! (2) The monkey method where, like a monkey that pulls towards it one fruit after another and by sheer unsteadiness is unable to decide which fruit it wants, devotee hesitates and changes his aim too often and loses all chances of success. (3) The ant method, where like the ant that slowly and steadily proceeds toward sweetness, the devotee moves direct, with undivided attention, towards the Lord and wins His Grace! Devotion and faith are the two oars that take you in the boat across the sea of worldly life. A child told its mother when it went to bed at night, “Mother! Wake me up when I’m hungry.” The mother answered, “There is no need, your hunger will itself wake you!” So too, when hunger for God comes, it will itself activate you and make you seek the food you need!

– Divine Discourse, Shivaratri 1955.

பக்தி மூன்று வகைப்படும்: (1) விஹங்க பக்தி – பறவை பக்தி: பறவை, மரத்தில் கனியைக் கண்ட உடனே அதன் மீது பாய்ந்து கொத்த முயலும்போது, அக்கனி நழுவி தரையில் விழுந்து விடுகிறது. அதைப் போல, பக்தனும் தன் பக்தியில் பொறுமையிழந்து அவசரப்படும்போது, அடைய வேண்டிய இலக்கை அடைய முடியாமல் இழந்துவிடுகிறான். (2) மர்க்கட பக்தி – குரங்கு பக்தி: மரத்தின் மீது குரங்கு ஏறி, ஒரு பழத்தைப் பறித்தவுடன் அதைத் தின்பதில்லை. உடனே மற்றொரு கிளைக்குத் தாவி, இன்னொரு பழத்தைப் பறிக்க முயலும்போது, கிடைத்த பழத்தையும் நழுவ விட்டுவிடும். அதைப் போல, பக்தனும் இறைவனை விரைவில் தரிசித்திட வேண்டும் என்பதற்காக, தனது சாதனையின் குறிக்கோளை மாற்றிக் கொண்டே இருப்பது, நிலையில்லாமல் ஓரிடத்தில் இருந்து வேறிடத்திற்கு மாறுவது எனத் தொடர்வதால், சாதனையில் வெற்றி பெறுவதற்கான எல்லா வாய்ப்புகளையும் இழந்துவிடுகிறான். (3) பிபீலிக பக்தி – எறும்பு பக்தி: எறும்பு தனக்குக் கிடைத்த உணவை சிறுசிறு துகள்களாக்கி, துகள்கள் ஒவ்வொன்றையும் நிதானமாக சீராக தன்னிடத்திற்குக் கொண்டு போய் சேர்த்து, தேவைப்படும்போது மெல்ல மெல்ல சுவைத்து உண்கிறது. அதைப் போல, பக்தனும் தன் குறிக்கோளில் நிலையாக இருந்து, கவனத்துடன் இடைவிடாது முன்னேறி, இறைவனை அடைந்து அவன் அருளைப் பெறுகிறான். பக்தியும் இறை நம்பிக்கையும் சம்சார சாகரத்தை நீங்கள் கடப்பதற்கு உதவும் இரண்டு துடுப்புகளாகும். ஒரு குழந்தை இரவு உறங்கச் செல்லும் முன் தன் தாயிடம், “அம்மா! எனக்குப் பசிக்கும் போது என்னை எழுப்புங்கள்,” என்று கூறியது. அதற்கு அம்மா, “தேவையில்லை குழந்தாய், உன் பசியே உன்னை எழுப்பிவிடும்!” என்றாள். அதைப் போலவே, இறைவனுக்கான பசி வரும்போது, அதுவே உங்களை எழுப்பி, உங்களுக்குத் தேவையான உணவைத் தேட வைக்கும்!

– தெய்வீக அருளுரை, சிவராத்திரி 1955