What are the two essential qualities that every one of us must strive to cultivate?

What are the two essential qualities that every one of us must strive to cultivate? Bhagawan lovingly explains to us today.

We must recover faith in the Divine and make devotion to God the sheet anchor of our lives. Without devotion all our education is valueless. Embodiments of Divine Love! Man needs primarily two qualities – Devotion to God and the spirit of sacrifice. Without sacrifice, there can be no devotion. Sacrifice is the key to immortality. Man is caught up in the coils of selfishness and self-centredness. How long will these attachments last? Why sacrifice the lasting bliss of a divinely oriented life for the petty tinsel of worldly possessions? Devote yourselves to the service of mankind in a spirit of dedication and sublimate your lives. Your job is no doubt important for earning a living. But you must be prepared even to sacrifice it for serving the nation and upholding Truth, with faith in God. All possessions and relationships are transient. Only two things are permanent: Dharma (righteousness) and Keerti (a good name). A good name is got only through one’s good actions and not as a gift from others. Avoid everything evil and cultivate the company of the good, and be good in thought, word and deed.
– Divine Discourse, Oct 01, 1987.

Only the person who does self-sacrifice can acquire self-satisfaction. – BABA

நமது சிந்தனைக்கு பகவான் ஸ்ரீ சத்ய சாயி பாபாவின் அமுதமொழி – மார்ச் 01, 2024

இறைவன் மீது நாம் பக்தியை அபிவிருத்தி செய்து கொள்ள வேண்டும். பக்தியே இல்லையென்றால் இந்த வித்யை அனைத்துமே வீண். திவ்ய ப்ரேமையின் திருவடிவங்களே! பிரதானமாக, மனிதனில் இருக்க வேண்டிய இலட்சணங்கள் இரண்டு; அவையே பகவத் பக்தி, தியாகம். தியாகம் இல்லாமல் பக்தி வராது. இறவா நிலையை அனுபவிக்கவேண்டும் என்றால் நமக்குத் தேவை தியாகமே. சுயநலம், சுயலாபம் ஆகிய இரண்டினால் மனிதன் நிரந்தரமும் கட்டுண்டு இருக்கிறான். எவ்வளவு காலத்திற்கு இந்த சுயநலம்? நீ சம்பாதித்தவை எல்லாம் நீ எப்போது விட்டுச் செல்லப் போகிறாயோ? என்ன நேருமோ? வாழ்க்கை நிலையற்றது. தேகம் உருகிப் போகும் பனிக்கட்டியைப் போன்றது. நம்முடைய சொத்துக்கள் அனைத்தும் கலைந்து போகும் மேகங்கள் போன்றவையே. இவற்றுக்காக நாம் இவ்விதமாக சிரமப்பட்டு, இறுதியில் திவ்யமான வாழ்க்கையை நீங்கள் வீணடிக்கக்கூடாது. ஏதாவதொரு சேவையில் ஈடுபட்டு, நீங்கள் தியாகத்துடன் பிறருக்கு சேவை செய்து, சமுதாயத்திற்குத் திருப்தியளித்து, சமுதாயத்தின் ஆனந்தத்தை அனுபவிக்கும் ஒருவராக நீங்கள் தயாராக வேண்டும். நீங்கள் வாழ்வதற்கு உங்களுடைய உத்தியோகம் அவசியமே. ஒருவேளை தேவைப்பட்டால் அதைக் கூடத் தியாகம் செய்து, இறைநம்பிக்கையோடு தேச சேவையில் நாம் பங்கேற்க வேண்டும். இந்த தேகத்தை விட்டுச் செல்லும்போது எவரும் பிடி மண்ணைக் கூட எடுத்துச் செல்வதில்லை. உடன் எடுத்துச் செல்லக் கூடியவை தர்மம், கீர்த்தி ஆகிய இரண்டு மட்டுமே. கீர்த்தி, அதாவது நற்பெயர் என்பது ஒருவரது நற்செயல்களினால் வருவதே அன்றி, பிறரிடமிருந்து, கடனாகவோ, வெகுமதியாகவோ பெறப்படுவதல்ல. எனவே நாம் நன்னடத்தையை அபிவிருத்தி செய்து கொண்டு, சத்சங்கத்தில் சேர்ந்து, நல்லவிதமாக நடந்து, நற்செயல்களைக் கடைப்பிடித்தால் மட்டுமே நமக்கு நற்பெயர் கிட்டும். தீயவற்றைத் தவிர்த்து, நல்லோரின் நட்பை வளர்த்துக் கொண்டு, சிந்தனை, சொல், செயல் ஆகியவற்றை நல்லவையாக வைத்துக்கொள்ளுங்கள்.

– தெய்வீக அருளுரை, அக்டோபர் 01, 1987